کاخ «المعاشیق» آماج حملات جدایی‌طلبان

سید محمدرضا متقیمدرس دانشگاه و پژوهشگر دکتری حقوق عمومیزمانی که سخن از حجاب، بالاخص پوشش موی سر برای بانوان به میان می‌آید، بسیاری از فقها و متشرعین الزام مذکور را ذووجهتین می‌دانند؛ یعنی هم آن را ذیل تعریف احکام شرعی برمی‌شمرند که فرد مؤمن و معتقد به اسلام خود را موظف به رعایت آن می‌داند و هم عرف و احترامات جامعه اسلامی حکم به رعایت آن در ملاء عام می‌دهد.پس بر این اساس باید میان وجهه فردی و اجتماعی مقوله پوشش موی سر بانوان (که در ادامه این متن به اختصار حجاب نامیده می‌شود) قائل به تفصیل بود. وجهه اول معطوف به اجرای احکام فردی بوده که در صورت عدم انجام آن فرد مستحق عقاب الهی خواهد بود. اما وجهه دوم ارتباط با مقتضیات جامعه مسلمان دارد که حد و حدود آن را نیز خود این ساختار تعیین می‌کند. به صورت نمونه، تعریفی عمومی از حجاب بانوان مؤمنه در شرع مطرح شده که پوشش تمام بدن الا قرص صورت و کفین است، اما حجاب عرفی که حتی حکومت نیز آن را عملاً پذیرفته با این تعریف و معیار‌ها تفاوت دارد و به طور مثال پوشاندن بخش از موی سر را برای تحقق آن مکفی می‌داند (البته آمال حکومت اسلامی در خصوص تبعیت تمامی مردم به صورت کامل از احکام شرع امری متفاوت و محترم است که تحقق آن نیازمند اعتقاد تمام شهروندان به الزامی بودن احکام موجود از طرفی و الزام اعتقادی آنان به اجرای آن دارد). حال سؤال مهم و کلیدی این متن آن است که آیا مردم سرزمینی که ساختاری با عنوان جمهوری اسلامی را برگزیده‌اند، می‌توانند از حکومت خود بخواهند دست از نظارت بر اجرای وجهه اجتماعی حجاب بردارد؟در توضیح این پرسش چهار نکته حائز اهمیت است؛ اولاً درخواست عدم نظارت حکومت بر اجرای حجاب اجتماعی، فعلی خلاف شرع نیست که مستوجب معذوریت‌های قانونی مانن کاخ «المعاشیق» آماج حملات جدایی‌طلبان...ادامه مطلب

سازمان‌های مردم نهاد، گروه‌ها و نهادهای انسانی هستند که به صورت خودجوش از بطن جامعه شکل گرفته‌اند، با فعالیت‌های داوطلبانه و غیرانتفاعی خود در جهت رفع معضلات اجتماعی اقدام می‌کنند و می‌توان گفت برترین امتیاز خود را مستقل بودن از دولت می‌دانند.سازمان‌های مردم نهاد که به اختصار (سمن) نامیده می‌شوند، به واسطه رویکرد تخصصی خود نسبت به مسائل عمومی، می‌توانند نقش کلیدی برای پیش‌برد بهتر و صحیح‌تر اهداف جامعه ایفا کنند.می‌توان مدعی بود یکی از عرصه‌های مهمی که نهادهای مردم نهاد می‌توانند در آن به فعالیت بپردازند، حوزه حقوقی بوده و تمرکز این پژوهه به حیطه احقاق حق به واسطه دعاوی ذیل دادگاه‌های قضائی و شبه قضائی معطوف است.ورود این نهادهای مردمی در حیطه احقاق حق، می‌تواند عنوان مهم دیگری در این عرصه وارد کند و آن «عدالت ترمیمی» است. نهاد عدالت ترمیمی ساختاری است که به واسطه آن مقوله جرم و مجازات را از رابطه دو طرفه دولت-مجرم به رابطه سه‌جانبه مجرم-جامعه-مجنی‌عنه تبدیل می‌شود؛ به عبارت دیگر اساس و بنیاد مفهوم عدالت ترمیمی، پیش از هر چیز بر این پایه استوار است که عمل مجرمانه صرفاً موجب تقابل مجرم با دولت نیست و بیش از هر چیز مفهومی اجتماعی دارد و این اخلال در نظم جامعه می‌تواند توسط خود جامعه (البته ذیل امکانات قانونی و نظارت دولت) کشف، پیگیری و کیفردهی شود. (عباسی، 1382: ص85)با توجه به اهمیت موضوع، اما معضلی بزرگ برای ورود سازمان‌های مردم‌نهاد به این حیطه وجود دارد و آن مقوله «ذی‌نفعی» است؛ به صورتی که نظام حقوقی ایران، سمن‌ها را در ورود حقوقی به دعاوی ذیل اهداف و وظایف آن‌ها (چه در طرح شکایت و نظارت بر روند دادرسی و چه درخواست اجرای حکم) ناصالح می‌داند؛ معضلی که در صورت بازنگری در برخی کاخ «المعاشیق» آماج حملات جدایی‌طلبان...ادامه مطلب

 بگذر ز من ای آشنا!سید محمدرضا متقیدانشجوی دکتر حقوق عمومی قاعدتاً انتظار می‌رود مطلبی به مناسبت شانزدهم آذر ماه و روز دانشجو، بیشتر در جهت دعوت به حضور در این جنبش و تلاش برای رسیدن به اهداف آن باشد. اما این متن بر خلاف عادات مألوف می‌خواهد به پایان فعالیت در جنبش دانشجویی بپردازد؛ پایانی که لاجرم باید با وجود همه زحمت‌ها و تلاش‌ها برای رسیدن به اهداف والای دغدغه‌های جنبش، به آن تن داد و هر روز، آن را به فردا وا نگذاشت.پایان تلخ و تلخی بی‌پایانشاید شاه‌دیالوگ فیلم سینمایی «درباره الی»، ساخته «اصغر فرهادی» را بتوان آنجا دانست که احمد (شهاب حسینی) در حال رانندگی به الی (ترانه علی‌دوستی) می‌گوید یک پایان تلخ بهتر از یک تلخی بی‌پایان است. جمله‌ای که شاید هر کدوممان بارها آن را در ذهنمان و در موقعیت‌های مختلف مرور کرده و یا حتی آن را به زبان آورده باشیم. فکر می‌کنم یکی از بهترین جاهايي كه مي‌توان مصداقي براي اين مهم يافت، همين جنبش دانشجويي و جدا شدن از آن باشد. همان طور كه شايد چرخ‌هاي كمكي براي دوچرخه‌سوارهاي مبتدي تكيه‌گاه بسيار مهمي است، اما بايد در ذهن دوچرخه‌سوار حک شده باشد که این چرخ‌ها برای دوره گذار طراحی شده‌اند و این دوره یک روز بالاخره باید سپری شود و روزی باید بی‌ترس و بی هیچ محافظی پاها را روی رکاب فشار داد و دوچرخه را به جلو هدایت کرد؛ در ذهن کنش‌گران جنبشی با ماهیت موقت، مانند جنبش دانشجویی نیز، که برای بازه‌ای از زمان زندگی، که مهمترین شاخصه آن جوانی و کم‌تجربه‌گی بوده و بر اساس ویژگی صنفیی صرفاً چند ساله بنا نهاده شده است هم اگر این جنبش به جز برای گام برداشتن در مسیر پختگی و چیزی فراتر از دوره گذار تلقی شود، ماهیت وجودی خود را از دست داده و اصرار بر کاخ «المعاشیق» آماج حملات جدایی‌طلبان...ادامه مطلب

نگاهی به هشتگ «#نه ـ می‌بخشم – نه – فراموش – می‌کنم»:نه به میراث ماندلا!سید محمدرضا متقی(منتشره در رونامه سازندگی و اقتصاد نیوز)در میانه رنج‌های بی‌شماری که گویی با سرنوشت این روزهای مردمان سرزمینمان گره خورده است؛ با روزمره‌های انسان‌هایی که هر روز از هر گوشه آفاق دردی جدید بر دردهایشان تلمبار می‌شود و یا ماهگرد و سالگرد اندوهی سترگ، یادآور حوادث اندوه‌بار پیشین شده و زخمی از گذشته را برایشان تداعی می‌کند، دور از ذهن نیست که تلمبار هر کدام از این درد‌ها، تبدیل به خشمی فروخورده شود؛ خشمی که عنان منطق را از کف هر عقل سلیم برباید و حداقل در کلام، در این جغرافیای اکنون، تمنای خویشتن‌داری روی به ناکجا داشته باشد و حتی دور از انصاف بنماید و پاسخ به آن، کلام لسان‌الغیب، حافظ شیرازی شود که می‌فرماید: «برو از پیش من ای زاهد و افسانه مگوی/ من نه آنم که دگر گوش به افسانه دهم». اما در این جهان «پیر و بی‌بنیاد» که الزامی بر منصف بودن بر خویشتن نمی‌یابد، لاجرم برای هر کس که دل در گرو این آب و خاک دارد، شاید آن سخن شیخ اجل، سعدی شیرازی راه‌گشاتر باشد، زمانی که تحریر می‌کند: «چو کاری بی‌فضول من بر آید/ مرا در وی سخن گفتن نشاید- و گر بینم که نابینا و چاه است/ اگر خاموش بنشینم گناه است». پس با تأسی از این فرمایش سعدی، سخنی رعب‌انگیز که این روزها در فضای مجازی به وفور از انسان‌هایی که بسیاریشان نماد فرهیختگی و آگاهی بوده و هستند می‌شنوم را برای شما بازگو می‌کنم تا شاید با دقت به زوایای مخاطره‌آمیز آن، پیش از فاجعه‌آفرینی، نسبت به آن راهکاری بیابیم. این عبارت تلخ، هشتگی است که هر روز بیشتر از قبل بر تارک متن‌های منتشره در فضای مجازی شاهد آن هستیم؛ هشتگ «#نه ـ می‌بخشم – نه – فراموش – می‌کنم»چنین کاخ «المعاشیق» آماج حملات جدایی‌طلبان...ادامه مطلب

شاید همه این‌ها یک سوء تفاهم باشد سید محمدرضا متقی دانشجوی دکتری حقوق عمومی بی‌شک تا کنون هر کداممان نثرها و بیانیه‌ها و... زیادی را در ثنا و رسای مفاهیم والایی چون عدالت، جوانمردی، وطن‌دوستی و... خوا کاخ «المعاشیق» آماج حملات جدایی‌طلبان...ادامه مطلب

⭕️نگاهی حقوقی به تعارض میان حق آزادی عبادت و امنیت ملی در شرایط بحرانی⭕️⭕️زیارت‌ در وضعیت کرونا #سیدمحمدرضا_متقی ،دانشجوی دکتری حقوق عمومی⭕️از زمانی که بیماری کرونا توسط مسئولین در کشورهای مختلف جدی گ کاخ «المعاشیق» آماج حملات جدایی‌طلبان...ادامه مطلب

دموکراسی تا کجا؟یادبود دکتر بازرگان(برای مجله پاد، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب)سید محمدرضا متقیدانشجوی دکترای حقوق عمومیبا نگاه به تاریخ سیاسی انقلاب اسلامی ایران می‌توا کاخ «المعاشیق» آماج حملات جدایی‌طلبان...ادامه مطلب

بحران مشترک شوراهای محلی، دانشگاه‌ها و...سید محمدرضا متقیدانشجوی دکتری حقوق عمومیزمانی که سخن از کوچک شدن دولت به میان می‌آید دو عبارت «عدم تراکم» و «عدم تمرکز» بسیار شنیده می‌شود. منظور از عدم تراکم کاخ «المعاشیق» آماج حملات جدایی‌طلبان...ادامه مطلب

همدستان تسخیر سفارت امریکادانشجویان؛ کمی بی‌باک‌تر!سید محمدرضا متقیدانشجوی دکتری حقوق عمومی هفته‌نامه آذر: تسخیر سفارت امریکا با نام «دانشجویان پیرو خط امام» ارتباطی ناگسستنی دارد؛ دانشجویانی که دیوار کاخ «المعاشیق» آماج حملات جدایی‌طلبان...ادامه مطلب

نگاهی به تئوری «راه بنداز و جا بنداز» در سهمیه‌بندی بنزینمردم‌سالاری یا پدرسالاری؟سید محمدرضا متقیدانشجوی دکتری حقوق عمومیعصر ما: خبر کوتاه بود، حتی قابل پیش‌بینی، «بنزین گران شد». اتفاقی که هر کس پس کاخ «المعاشیق» آماج حملات جدایی‌طلبان...ادامه مطلب